Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Idemne, quod iucunde? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Cur, nisi quod turpis oratio est? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Duo Reges: constructio interrete. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Bonum patria: miserum exilium.: Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Scaevolam M.: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Recte dicis;: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Cognitis autem rerum finibus, cum intellegitur, quid sit et
bonorum extremum et malorum, inventa vitae via est
conformatioque omnium officiorum, cum quaeritur, quo quodque
referatur;

Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu
videntur naturae legem et modum contempsisse?

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur.
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quod cum dixissent, ille contra. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quippe: habes enim a rhetoribus;